Dlaczego ochrona zbóż przed szkodnikami jest tak ważna?
Zboża stanowią podstawę produkcji roślinnej w Polsce i na świecie, dlatego każda strata powodowana przez owady może bezpośrednio przełożyć się na opłacalność gospodarstwa.
Szkodniki takie jak mszyce, skrzypionki, ploniarka zbożówka czy wciornastki atakują plantacje zarówno w fazach wczesnego wzrostu, jak i w późniejszych etapach rozwoju kłosów. Skutkiem ich żerowania są nie tylko ubytki biomasy i obniżenie plonu, ale także przenoszenie chorób wirusowych. Właśnie dlatego stosowanie insektycydów w zbożach bywa niezbędnym elementem ochrony roślin.
Rodzaje insektycydów stosowanych w uprawach zbóż
Na rynku dostępnych jest wiele substancji czynnych o zróżnicowanym mechanizmie działania. Do najczęściej używanych należą:
pyretroidy – działają kontaktowo i żołądkowo, są szybkie w działaniu, lecz krótkotrwałe,
neonikotynoidy – skuteczne wobec szerokiego spektrum owadów ssących, jednak ich użycie jest coraz bardziej ograniczane przez regulacje unijne,
fosforoorganiczne – cechuje je wysoka skuteczność, ale także potencjalne ryzyko dla organizmów pożytecznych,
regulatory wzrostu owadów – zakłócają rozwój szkodników i ograniczają ich liczebność w kolejnych pokoleniach.
Dobór środka powinien być uzależniony od rodzaju zagrożenia, terminu wystąpienia owadów oraz fazy rozwojowej rośliny.
Moment wykonania zabiegu – klucz do sukcesu
Skuteczność ochrony plantacji zależy w dużej mierze od precyzyjnego ustalenia terminu oprysku. Zabieg wykonany zbyt wcześnie może być niepotrzebny, natomiast zbyt późno – nie przyniesie oczekiwanego efektu. Dlatego zaleca się regularne lustracje pól i korzystanie z progów ekonomicznej szkodliwości. Na przykład, w przypadku mszyc decydującym czynnikiem jest liczba osobników na źdźble lub kłosie, natomiast przy skrzypionkach – liczba złóż jaj lub larw na liściach.
Łączenie insektycydów z innymi metodami ochrony
Choć chemiczna ochrona roślin pozostaje podstawowym narzędziem walki ze szkodnikami, warto stosować zintegrowane podejście. Polega ono na łączeniu środków chemicznych z metodami agrotechnicznymi, biologicznymi oraz hodowlanymi. Przykładowo:
prawidłowy płodozmian ogranicza liczebność niektórych owadów,
uprawa odmian odpornych zmniejsza presję patogenów i szkodników,
sprzyjanie populacjom owadów pożytecznych (np. biedronek, złotooków) wspiera naturalną regulację liczebności mszyc.
Takie podejście pozwala z jednej strony skutecznie chronić plony, a z drugiej – ograniczać negatywne skutki nadmiernego stosowania pestycydów.
Bezpieczeństwo stosowania insektycydów
Każdy oprysk powinien być wykonywany zgodnie z zaleceniami etykiety środka. Ważne jest nie tylko właściwe dawkowanie, ale również uwzględnienie warunków pogodowych – silny wiatr czy wysoka temperatura mogą obniżyć skuteczność zabiegu i zwiększyć ryzyko znoszenia cieczy roboczej na sąsiednie plantacje. Rolnik musi również pamiętać o ochronie owadów zapylających. Dlatego wiele środków ma ściśle określone godziny stosowania – najczęściej wieczorem, gdy aktywność pszczół spada.
Ograniczanie odporności szkodników
Jednym z wyzwań współczesnej ochrony zbóż jest zjawisko odporności owadów na środki ochrony roślin. Długotrwałe stosowanie tej samej substancji czynnej sprzyja selekcji odpornych populacji. Aby temu zapobiec, zaleca się:
– rotację insektycydów o różnym mechanizmie działania,
– unikanie niepotrzebnych zabiegów profilaktycznych,
– stosowanie mieszanin substancji czynnych tam, gdzie to możliwe.
Dzięki tym praktykom można utrzymać wysoką skuteczność dostępnych preparatów na dłużej.
Ochrona zbóż przed szkodnikami https://innvigo.com/insektycydy-na-szkodniki-w-zbozach/ to proces wymagający wiedzy, doświadczenia i odpowiedniego planowania. Insektycydy są skutecznym narzędziem, ale aby wykorzystać ich potencjał w pełni, konieczne jest łączenie ich z innymi metodami i odpowiedzialne stosowanie. Regularne monitorowanie pól, wybór środka dopasowanego do zagrożenia oraz dbałość o bezpieczeństwo środowiska i zapylaczy stanowią fundament nowoczesnej ochrony plantacji. Dzięki temu rolnik może skutecznie zabezpieczyć swoje uprawy, jednocześnie dbając o równowagę ekosystemu i długoterminową opłacalność produkcji.